Słuchaj online
Już po raz trzeci na noc sylwestrowo-noworoczną Tomasz Siniew przygotował kolejną odsłonę „Leśnej szopki”. Pierwszą szopkę znajdziecie [tutaj]. Zeszłoroczną – tutaj [kliknij], a tegoroczną poniżej. Satyryczne podsumowanie roku prezentują: Sylwia Heisig-Brzana, Ewa Szyndler, Andrzej Szarometa, Wojciech Glensk i Tomasz Siniew.
Wieść po lesie prędko biegnie,
Nowy Rok już wchodzi w knieje…
Czas jest na to, by w tym borze
Podsumować roczne dzieje.
Tak się szopka rozpoczęła
Z bicza strzelił, roczek minął.
Nim nas jednak już opuści,
sprawdźmy, co też nam wywinął.
Bór się rozrósł, o połowę.
Zwierz już przywykł do tej zmiany…
Chomik oko ma na włości,
no a bobry na swe tamy.
Ich konfliktem, tym sprzed roku,
Dziś już nikt się nie zajmuje.
Tylko sowa to pamięta…
Jej myśl nadal to frapuje.
Niegdyś chętniej myśl płynęła
z dziupli w centrum tego lasu…
Jednak dziś ta sowa woli
ugryźć w dziubek się zawczasu.
Warto spojrzeć na las szerzej
i nie skupiać się lokalnie.
Tylko wyjść poza granice,
Spojrzeć bardziej regionalnie.
Na północnych skrajach lasu
„Śmietankówką” życie płynie.
Już legalnie sączą napój,
z tego kwartał lasu słynie.
Likier dobry, jakich mało,
na promocję się nadaje,
każdy w lesie chłepcze żywo,
aż na półkach go nie staje!
Na zachodzie leśnych kniei
faunę wprawia się w zdziwienie.
Od darczyńcy prezent mają
Raz – że pociąg, dwa – więzienie.
Kim darczyńca jest z imienia?
Peron, cela? Gdzie mianownik?
Skoro takie dary przyniósł,
okrzyknijmy go Przodownik!
Lecz czy nazwa ta zostanie?
Może ja demonizuję?
Jeśli nazwa gust obrazi,
się ją zdekomunizuje!
Na południe wiatr nas niesie,
W aucie grzeje się chłodnica.
Starą nyską w las jedziemy…
Nagle zerkam – obwodnica!
Dwupasmowa i szeroka –
takie cechy tej arterii.
Wychyliwszy głowę z lekka,
czujesz ducha, jak na prerii.
Na południu tego lasu
fauny coraz to ubywa.
Może przykład brać z królików?
To jest jakaś perspektywa…
Taki królik i królica
troszczą się o populację.
Jednak jak ich wiedzę przekuć,
by objęła całą nację?
Przepis prosty się wydaję.
Dużo ruchu, jeść warzywa,
nie przeszkadzać zbytnio parom…
Cud narodzin się odbywa!
A zachętą dodatkową
od dwóch lat – główka sałaty –
co ma w sobie liści pięćset!
Dodatkowo – do wypłaty.
Można tylko życzyć w lesie,
By tam fauny nie ubyło.
I dodajmy – niech w tej kniei
Coraz więcej zwierza było.
W leśnej szopce idźmy na wschód.
Między pniami chemia skryta.
Troszczą się zwierzęta o nią,
By nie brakło do koryta.
Prężnie działa kwartał lasu.
Alken miesza się z butenem.
Problem jednak mają duży,
bo ulatnia się też benzen.
Rada zwierząt leśnych myśli:
– Co tu począć z takim gazem?
Trzeba stworzyć koalicję
i wygonić go – hen – razem!
Myślnik łączy tę część gaju,
tak jak Odra – morze z lasem.
Plan jest szczytny, by już wkrótce
płynąc – nucąc szantę czasem.
Czwartą klasą żeglowności
Odra ma się prezentować.
Cały wic polega na tym,
aby było czym… żeglować.
Niechaj drżą pokłady barek,
niechaj nurt ster muska czasem,
niechaj Odra się rozwija –
zaśpiewajmy teraz basem.
Po tej szancie króciuteńkiej,
pora wrócić tu, wśród knieje.
Gdy już cały las zwiedzony,
sprawdźmy co się w centrum dzieje.
Wokół rzeki bieg się toczy.
Jeden most jest naprawiany,
nad jej brzegiem też festiwal –
trochę w czerwcu zapomiany.
Jakie kłótnie były wówczas!
Włos na głowie dęba stawał…
Każdy w swym okopie siedział,
dla piosenki kark nadstawiał.
Jedni w walce o festiwal
kły ostrzyli bardzo dzielnie.
Inni chcieli go przenosić,
choćby nawet na Kadzielnię!
Koniec końców pieśń płynęła,
łącząc dwie zwaśnione strony.
Choć nie w czerwcu, a jesienią,
to festiwal obroniony!
Tej szopeczki noworocznej
Pora szukać końca taktu.
Obiecuję – będzie krótko,
pójdzie z płatka, bez antraktu.
Z roku na rok, mam wrażenie,
coraz więcej zwierząt w lesie.
Zamiast jednak żyć w symbiozie,
to pokoju nikt nie zniesie.
Każdy w sporze życie wiedzie.
Tam pokrzyczy, tu pogrozi…
Temu rzuci inwektywy –
Brzydkim słowem las nawozi.
Jednak czy ta złość potrzebna?
Może się tak opamiętać?
I nie szukać guza w lesie,
pośród drzew się tak pałętać?
Łatwo rzucać brzydkie słowa,
gdy autora to nie boli…
Jednak ślad na korze będzie,
Nie tak łatwo się zagoi.
Las jest przecież naszym domem!
Weź do serca to kolego.
W nowym roku złego nie czyń –
Życzmy sobie wzajem tego.
