W ustawie podpisane przez prezydenta napisano, że to święto „ku czci bohaterów – uczestników trzech Powstań Śląskich, którzy w latach 1919-1921 wywalczyli przyłączenie części Górnego Śląska do odrodzonej Rzeczypospolitej”.
Losy Górnego Śląska, po latach zaborów i przynależności do Prus, zamieszkanego przez ludność polską i niemiecką, ważyły się od uzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku. W okresie formowania się naszej państwowości, czyli w latach 1919-1921 wybuchły tam trzy powstania. Były spowodowane rozczarowaniem ludności polskiej plebiscytem w sprawie granic tego regionu, zarządzonym w traktacie wersalskim, kończącym I wojnę światową. W wyniku III powstania Rada Ambasadorów zdecydowała o korzystniejszym dla nas podziale Śląska. Z terenu objętego plebiscytem do Polski przyłączono 29 procent obszaru i 46 procent ludności.
Sto lat temu, 20 czerwca 1922 roku, na Śląsk wkroczyły oddziały Wojska Polskiego na czele z generałem Stanisławem Szeptyckim. Na moście w Szopienicach (obecnie dzielnica Katowic) witały ich rzesze ludzi, wśród nich wojewoda śląski Józef Rymer oraz Wojciech Korfanty, przywódca III powstania śląskiego .
Trzy powstania śląskie udokumentowały na zawsze przynależność tych ziem do Polski i pozostały w pamięci kolejnych pokoleń. Dyrektor katowickiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej doktor Andrzej Sznajder podkreślił, że celem powstańców była właśnie polskość Śląska:
16 lipca 1922 roku w Katowicach odbyła się uroczystość zjednoczenia Górnego Śląska z Polską przez symboliczne przejęcie ziemi śląskiej przez rząd Rzeczpospolitej. Podpisano Akt Objęcia Górnego Śląska przez Polskę. (IAR)