Od wieków wpisują się w polską duchowość maryjną. Litania Loretańska – pochwalna a zarazem błagalna modlitwa do Najświętszej Maryi Panny rozbrzmiewa w kościołach i często przy przydrożnych kapliczkach polskich miast i wsi. Dominikanin ojciec Stanisław Przepierski mówi, że jest to forma pobożności ludowej przyjęta i ukształtowana przez Kościół.
Ojciec Stanisław Przepierski zwraca uwagę na sens wezwań Litanii Loretańskiej. Poszczególne części litanii układają się w pewną strukturę. Ojciec Przepierski zauważa, że ostatnia część modlitwy oznacza panowanie Maryi jako rodzaj służy.
Litania zwana jest „Loretańską” od miasteczka Loreto, położonym w prowincji Ancona, we Włoszech, gdzie znajduje się słynne sanktuarium maryjne. Od ósmego wieku litania była szczególnie propagowana i odmawiana przez pielgrzymów w tym sanktuarium maryjnym. Wezwania Litanii Loretańskiej podlegały zmianom. Dzisiejsza wersja litanii zawiera 52 wezwania. W ciągu wieków np. po zwycięstwie nad Turkami pod Lepanto papież Pius V dodał inwokację „Wspomożenie wiernych”. Także Kościół w Polsce uzyskał zgodę na włączenie tytułu „Królowo Korony Polskiej” (przekształcone po drugiej wojnie światowej w „Królowo Polski”). Papieżowi Janowi Pawłowi II zawdzięczamy wezwanie „Królowo Rodziny”(IAR)